تفسیر الجامع الکبیرابن بابِوِیه‌ْ، محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی، ملقب به شیخ صدوق (ح ۳۰۵-۳۸۱ق/ح۹۱۷-۹۹۱م)، محدث و فقیه بزرگ شیعه امامیه، و از مفسرین شیعه می‌باشد. شیخ طوسی در اسانید الاستبصار از وی با لقب «عمادالدین» یاد کرده است. ۱ - معرفی اجمالی مفسرتفسیر کبیر صدوق (تفسیر الجامع الکبیر) اثـر شیخ ابوجعفر محمد (م ۳۸۱ ق) فرزند علی بن الحسین بابویه قمی معروف به صدوق، شیخ فقهای امامیه و از مفسرین شیعه. ابـن بـابـویـه بـه دعای حضرت حجت (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) متولد گردید و نیز دارای حافظه عجیب بود وی از بنیان گزاران فقه جعفری و صاحب کتاب من لا یحضره الفقیه یکی از کتب معتبر اربعه امامیه است. ۲ - معرفی تفسیراین تفسیر به شیوه سایر مؤلفات مفسر تفسیری است روائی و آیات قرآن کریم را از طریق احادیث و روایات اهل البیت (علیه‌السّلام) تفسیر می‌نماید. ابـن بابویه دارای کتب دیگری نیز در علوم قرآنی و تفسیر آیات بوده است به شرح: مختصر تفسیر الـقـرآن از طـریق احادیث و روایات اهل بیت (علیه‌السّلام). فضائل القرآن در دو مجلد که در کتابخانه‌های ایران و عراق موجود است که مجلد اول آن تا سوره المؤمن است. کتابی در ناسخ و منسوخ که نسخه‌های آن موجود است. [۴]
زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۴.
[۵]
اردبیلی، محمدبن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۱۵۴.
[۱۲]
بحرانی، سلیمان بن عبدالله، فهرست آل بابویه، ص۵۳.
[۱۴]
عامر، الحلو، معجم الـدراسـات القرآنیه، ص۹۱.
[۱۶]
شفیعی، محمد، مفسران شیعه، ص۸۱.
۳ - پانویس
۴ - منبعسایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «تفاسیر قرن چهارم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۴/۱. رده‌های این صفحه : آثار شیخ صدوق | تفاسیر روایی | تفسیرهای شیعه قرن 4 (قمری) | تفسیرهای قرآن (عربی) | کتاب شناسی تفسیر | کتب تفسیری
|